عاقبت ایزو ۵۵۰۰۰ مدیریت دارایی های فیزیکی در صنعت کشور
در چند ماه اخیر برخی از دوستان و خوانندگان محترم سایت در خصوص پیاده سازی سیستم مدیریت دارایی های فیزیکی مبتنی بر استاندارد ایزو ۵۵۰۰۰ ابراز نگرانی کرده بودند که در آینده سرانجام این سیستم همانند سیستم های مدیریت کیفیت ، ایمنی و محیط زیست در اکثر سازمان های ایرانی منجر نشود!!
اصلا جای نگرانی وجود ندارد شما مطمئن باشید که این سیستم به سرانجام همان سیستم های ذکر شده منجر خواهد شد! در این خصوص هیچ جای شکی نیست تجربه پیاده سازی انواع سیستم های مدیریتی در سازمان های بزرگ و کوچک صنعت کشور نشان داده است که بدلایل زیر بعد از مدتی در حد اخذ گواهینامه های کاغذی حال با کیفیت و برندهای مختلف ختم به خیر شده است:
۱- فرهنگ اجتماعی جامعه سیستم پذیری کمی دارد،کدام یک از پرسنل سازمان درزندگی شخصی دارای اهداف نوشته شده است! و تحت پایش می باشد یا اینکه سوابق شخصی و کاری خویش را ثبت و یادداشت می کند.
۲- اکثر مدیران صنعتی سازمان ها تاجر و دلال هستند و در سازمان های دولتی منصوب شدگان موقت برای اهداف کوتاه مدت سیاسی و اقتصادی می باشند لذا تفکر مدیریتی و سیستمی برای بهره وری طولانی مدت حاکم نمی باشد.
۳- اکثر سیستم های مدیریتی اخذ شده بر حسب اجبار یکی از مشتریان یا برند تبلیغاتی بوده است.
۴- جابجایی و گردش نیروی انسانی در سازمان های صنعتی ، فعلا بقدری زیاد است که مجال پیاده سازی یک سیستم مدیریتی را در سازمان به صورت کامل نمی دهد و از نیمه کار قطع می شود.
۵- عمده چرخه عمر تجهیزات در سیستم مدیریت دارایی های فیزیکی را واحد های فنی و نگهداری و تعمیرات سازمان ها بدوش می کشند و اکثر پرسنل فنی ذاتا و در اخلاق کاری تمایلی به سیستم و نگرش مدیریتی ندارند ، چون بیشتر عملگرا و اجرایی هستند و بحث فنی و مهندسی بیشتر غالب است.
با این وجود آیا به سمت سیستم مدیریت دارایی های فیزیکی در قالب ایزو ۵۵۰۰۰ برویم!؟
بعد از سال ها پیاده سازی سیستم های مدیریت کیفیت ،ایمنی ،محیط زیست و اطلاعات و غیره در سطح کشور در کمتر سازمانی وارد می شوید که پرسنل آن نسبت به قواعد آنها بی اطلاع باشند و یا طرح و برنامه ای کامل یا ناقص یا تفکری برای پیاده سازی و چالش های آن نداشته باشند! درست است که در واقع شما به یک پیاده سازی جامع و اثربخش مواجه نمی شوند ولیکن باعث شده اند که یک نگرش در عمق اطلاعات و دیدگاه های پرسنل سازمان و مدیران ایجاد کنند.
این موضوع مهمی است در نظر داشته باشید این سیستم ها توانستن واژگان ، ساختار و روش های اجرایی خودشان را نهادینه کنند.اما ما در حوزه مدیریت دارایی های فیزیکی و یا بهتر بگوییم بحث نگهداری و تعمیرات یک نگرش استاندارد شده و دارنده الزامات و توصیه های سیستمی نداشته ایم.تسری این موضوع در سطح صنعت کشور خیر می باشد.حال ممکن است برکات این خیریت در ۵ الی ۱۰ سال آینده کم کم در برخی از سازمان ها ظهور کند ولی در مجموع مثبت است.
وقتی مدیریت پروژه ما یک مترو در کلان شهرهای کشور را ۱۵ الی ۲۰ ساله راه اندازی می کند مطمئنا زمان ۵ الی ۱۰ سال برای تسری سیستم مدیریت دارایی های فیزیکی نشانه خوبی است.
در اکثر سازمان های دولتی و خصوصی که برای مباحث آموزشی ومشاوره وارد می شویم بیشتر ضعف نگرش سیستمی و مدیریت در واحدهای فنی و نگهداری و تعمیرات است.هم از نظر نگرش خود پرسنل آن واحد و هم مدیریت ارشد و مدیران میانی سازمان نسبت به این موضوع یک نگاه حداقلی و اجرایی صرف دارند.
امیدوارم به همت سازمان ها ، مدیران ، مشاوران ، کنفرانس ها و مدرسین در این زمینه کم کم گام های مقدماتی و موثری برداشته شود و نگرش مثبت و تسری نکات مفید این سیستم بیشتر حاکم شود.
باسلام ، سازمانی بدنبال اجرای سیستم(نظام) نگهداری و تعمیرات است. مشاور اجرای مدیریت دارائی های فیزیکی را پیشنهاد داده است. لطفا تفاوت وتشابه “سیستم نت” با سیستم مدیریت دارائی را توضیح بفرمائید. با تشکر فراوان
حضور محترم جناب آقای مهندس تقی زاده گرامی
در کلاس و یا فرصت مقتضی در سایت به صورت مفصل در این خصوص خواهیم نوشت اما به صورت خلاصه به استحضار می رساند:
مدیریت دارایی های فیزیکی مبتنی بر چرخه عمر تجهیزات می باشد و سیکل کامل آن را مدنظر دارد که حوزه سیستم مدیریت نگهداری و تعمیرات بخشی از این چرخه عمر می باشد.لذا شمولیت مدیریت دارایی های فیزیکی بازتر و گسترده تر است.
متناسب با نیازمندیهای سازمان و مدل کسب و کار صنعت سازمان چرخه عمر تجهیزات آن سازمان می تواند تبیین شود که برخی قسمت های این چرخه عمر برای آن سازمان صدق نکند.مثلا شما در بحث راه آهن ممکن است تجهیزی را بخرید و در سیکل طراحی و ساخت آن نقشی نداشته باشید.